Paul

En ik weet nog van niets’ Deze prachtige tekst werd ooit geschreven en gezongen door Paul van Vliet. Het staat in mijn geheugen gegrift. In al haar eenvoud, zegt het alles. Is je dag somber en loopt het even niet lekker. Denk dan terug aan dat moment dat je heel simpel achter op de fiets bij je vader zat. Hij wist de weg.

Destijds, in 1975, had ik geen idee wie het nummer zong. Pas veel later, toen de betekenis van de woorden echt tot mij doordrong, leerde ik deze cabaretier en ‘bekend van tv’ kennen. En toen hij in 1992 door niemand minder dan Audrey Hepburn werd gevraagd als ambassadeur van UNICEF werd mijn interesse in deze man nog meer gewekt. Onvermoeibaar zet hij zich al 30 jaar in. In zijn shows vroeg hij aandacht voor UNICEF, hij heeft UNICEF in zijn testament opgenomen en roept waar hij ook kan anderen op dat ook te doen. Paul van Vliet, een man naar mijn hart.

Paul van Vliet, slechts 87 jaar jong. Maandag 16 mei mag ik deze grootheid in opdracht van ‘Kunst Verklaard’ interviewen. Een enorme eer, maar poeh, ook best heel spannend. De grote twijfel heeft dan ook al toegeslagen. Hoe kan ik in hemelsnaam deze geweldenaar op de juiste en gepaste wijze vragen stellen?

Inmiddels ben ik begonnen met mijn vooronderzoek om goed beslagen ten ijs te komen. Echter, telkens wanneer ik begin blijf ik keer op keer hangen. Op allerlei nieuwssites, op You Tube, oude kranten knipsels, zijn boeken, interviews in de meest uiteenlopende bladen. Het is bijna niet te doen. Alles wat de man heeft gedaan is bijzonder en bijzonder fijn om naar te kijken en luisteren.

Het is overigens niet mijn eerste vraaggesprek dat ik publiekelijk mag voeren. Het is ook niet de eerste bekende Nederlander die ik mag interviewen. Maar het is absoluut de eerste keer dat ik iemand mag ontmoeten en mag interviewen waar ik enorm veel bewondering voor heb. Iemand met een indrukwekkende staat van dienst. Iemand met een groots hart.

Maar ook een man die op een leeftijd is gekomen waarbij eigenlijk niets meer hoeft. Genieten van zijn oude dag. Nagenieten van zijn successen. Paul van Vliet kiest ervoor om vooral door te leven, nog een boek te schrijven en vooral midden in die samenleving te blijven staan. Tiendubbel respect.

‘Voor doodgaan hoef je niet bang te zijn. Dat lukt altijd.’ Bam! Die zin kwam binnen. En zo waren er nog heel veel overpeinzingen in het laatste boek van Paul van Vliet, ‘Heimwee naar morgen’. Een aanrader. Een fijn boek om hem als persoon nog beter te leren kennen, maar zeker ook te leren van zijn beschouwingen. Van zijn kijk op het leven.

‘Je moet niet bang zijn om tegen te vallen.’ En zo is het ook. En wanneer ik dan toch eenb eetje bang ben, dan waan ik mezelf veilig achterop. Bij vader op de fiets. Dank Paul. Tot maandag de 16de.

‍